مدح و منقبت امام رضا علیه‌السلام
گاهی دلـم به سـمـت خـدا می‌بـرد مـرا یـعـنـی به آسـتـان رضـا مـی‌بــرد مـرا مثـل کـبـوتـری که به پـرواز آمـده‌ست تا کـوی دوست، بـال دعـا می‌بـرد مرا هـرگاه رو به «قـبـلـۀ هـفـتم» می‌آورم تا شـاهـراه سـعی و صـفـا می‌بـرد مرا تا محضر «سپـیدۀ هـشتم» به صد امید ایـمان جـدا و عـشـق جـدا می‌بـرد مـرا نـزدیـک‌تـر شـدن به ضریح امـام نـور تـا دوردسـت خـاطـره‌هـا مـی‌بـرد مـرا از خود در این حرم به خدا می‌توان رسید این جـذبـه از کجا به کجا می‌برد مرا؟ آن پرچمی که دست تکان می‌دهد به ناز تـا صـحـن سیـدالـشـهـدا مـی‌بـرد مــرا ای اهل‌بیت نـور! به سرچـشـمۀ شهـود دلبـسـتـگی به مـهـر شـمـا می‌بـرد مرا توحید ناب، رنگ «أنَا مِن شُرُوطِها»ست این شـرط تا حـضور خـدا می‌بـرد مرا اشکم که رنگ لالـه شود یا اباالحـسن! با خود به دشت کـرب‌و بلا می‌برد مرا |